Dinar kralja Dragutina kovan u
Rudniku sa ćiriličnim natpisom
Nasilan dolazak na presto uz pomoć strane vojske nije omogućavao kralju Dragutinu simpatije u Srbiji. Presudan je za njega bio i stav majke Jelene. Ona je sinu oprostila, dajući mu svoj blagoslov, ali je morao uložiti sve svoje snage za sređivanje unutrašnjih prilika. Ispoljio je suprotan stav ocu u načinu vladanja državom dajući majci na upravu posede u Primorju od Skadra do Dubrovnika, Plav i zamak Brnjaci na Ibru. Prema nekim izvorima, možda je tom prilikom dao i bratu Milutinu neke oblasti na upravu, mada se one ne navode.
Kralj Dragutin je održavao dobre odnose sa Dubrovnikom i sklopio sa njim ugovore 1276. i 1281. godine. Oni su se odnosili na trgovinu, posebno na trgovinu rudama. Zaključio je mir sa Ladislavom IV i njegovom majkom Jelisavetom Kumankom. Stupio je u savezništvo i sa Karlom I Anžujskim, upuštajući se u napade na Vizantiju. Ova nova koalicija sačinjena je u Orvijetu 3.VII 1281. godine. Nju su sačinjavali: Karlo I, titularni latinski car Filip, sin Balduina II, i Jovan I Tesalski (1271-1296). Tom prilikom su Vizantinci prodrli sve do Lipljana na Kosovu, krajem 1281-1282. godine. U tim nedaćama kralj Dragutin je početkom 1282. godine pod Jelačom nezgodno pao sa konja i slomio nogu. On je to doživeo kao svojevrsnu >>božju kaznu<< zbog svrgavanja oca. Nezadovoljstvo vlastele, poraz protiv Vizantije i lomljenje noge uticali su na kralja da se odluči na sazivanje sabora u Deževu, početkom iste, 1282. godine. Na tom saboru je predao presto svom mlađem bratu Milutinu. Za sebe je zadržao zemlje oko Rudnika, Arilje i Uskoplje kod Trebinja (Trebinje je pripadalo kraljici Jeleni). Od 1284. godine dobio je od Ladislava IV Mačvansku Banovinu sa proširenjima do Rudnika i Beograda, Braničevo do Golupca, delove Bosne, Usoru sa današnjom Tuzlom i Srem (oblast u širem srednjevekovnom smislu). Prestonice su mu bile u Beogradu (on je prvi srpski kralj i sa posedom Beograda i prestonicom u njemu) i Debrc na Savi. Zadržavanjem kraljevske titule, Srbija je imala dva kralja. Prihvaćeno je mišljenje da je Deževskim ugovorom određeno da posle Milutinove smrti celom Srbijom vlada Dragutinov sin Vladislav.
Kralj Dragutin je održavao dobre odnose sa Dubrovnikom i sklopio sa njim ugovore 1276. i 1281. godine. Oni su se odnosili na trgovinu, posebno na trgovinu rudama. Zaključio je mir sa Ladislavom IV i njegovom majkom Jelisavetom Kumankom. Stupio je u savezništvo i sa Karlom I Anžujskim, upuštajući se u napade na Vizantiju. Ova nova koalicija sačinjena je u Orvijetu 3.VII 1281. godine. Nju su sačinjavali: Karlo I, titularni latinski car Filip, sin Balduina II, i Jovan I Tesalski (1271-1296). Tom prilikom su Vizantinci prodrli sve do Lipljana na Kosovu, krajem 1281-1282. godine. U tim nedaćama kralj Dragutin je početkom 1282. godine pod Jelačom nezgodno pao sa konja i slomio nogu. On je to doživeo kao svojevrsnu >>božju kaznu<< zbog svrgavanja oca. Nezadovoljstvo vlastele, poraz protiv Vizantije i lomljenje noge uticali su na kralja da se odluči na sazivanje sabora u Deževu, početkom iste, 1282. godine. Na tom saboru je predao presto svom mlađem bratu Milutinu. Za sebe je zadržao zemlje oko Rudnika, Arilje i Uskoplje kod Trebinja (Trebinje je pripadalo kraljici Jeleni). Od 1284. godine dobio je od Ladislava IV Mačvansku Banovinu sa proširenjima do Rudnika i Beograda, Braničevo do Golupca, delove Bosne, Usoru sa današnjom Tuzlom i Srem (oblast u širem srednjevekovnom smislu). Prestonice su mu bile u Beogradu (on je prvi srpski kralj i sa posedom Beograda i prestonicom u njemu) i Debrc na Savi. Zadržavanjem kraljevske titule, Srbija je imala dva kralja. Prihvaćeno je mišljenje da je Deževskim ugovorom određeno da posle Milutinove smrti celom Srbijom vlada Dragutinov sin Vladislav.
Arilje, crkva Svetog Ahilija,
zadužbina kralja Dragutina
U to vreme Dragutin se približava vladarima unutrašnje Bosne , braći Prijezdi II 1287. godine i Stefanu I (1284-1310). Stefan I je odmah po dolasku na vlast postao zet kralja Dragutina oženivši se njegovom kćerkom Jelenom. Upravo preko ove ženidbe, kasniji naslednik Stefana I, ban i kralj Tvrtko I (1353-1391), unuk Stefana I, imao je poreklo Nemanjića. Posle smrti majke Jelene 1314. godine, kralj Dragutin se zamonašio i uzeo ime Teoktist. Umro je 1316. godine a telo mu je preneto u zadužbinu, Sveti Đurđe u Rasu.
- >>Srpske zemlje i vladari <<; Mr Momir Jović, Prof. Kosta Radić
Prijatelji sajta:
